El terminallerinin gelişimi; barkod teknolojisinin benimsenmesi, kablosuz bağlantıların yaygınlaşması ve mobil işletim sistemlerinin olgunlaşmasıyla şekillendi.
1970’ler – Başlangıç
-
Barkod standardizasyonu ve saha veri toplama ihtiyacı doğar.
-
Taşınabilir, sınırlı hafızalı ilk veri toplayıcılar ortaya çıkar.
1980’ler – Endüstriyel Kullanım
-
Depo ve perakende süreçlerinde barkod tabanlı el cihazları yaygınlaşır.
-
Dayanıklı gövde, basit ekran ve tuş takımı standart hâle gelir.
1990’lar – Dijitalleşme ve Ağlar
-
Gelişmiş tarayıcılar ve daha büyük ekranlar benimsenir.
-
Kablosuz yerel ağ (Wi-Fi) ile gerçek zamanlı veri aktarımı başlar.
-
El cihazlarında programlanabilir yazılım mimarileri belirginleşir.
2000’ler – Mobil İşletim Sistemleri
-
Dokunmatik ekranlı, uygulama tabanlı el terminalleri yaygınlaşır.
-
Kurumsal yönetim (MDM) ve güvenlik politikaları önem kazanır.
2010’lar – Akıllı Cihaz Yaklaşımı
-
2D imager tarama, gelişmiş kamera ve sensörler standart olur.
-
Kurumsal uygulamalar mağaza/saha operasyonlarına derinleşir.
-
RFID (özellikle UHF) tabanlı çözümlerle envanter görünürlüğü artar.
2020’ler – Bulut, Güvenlik ve Ergonomi
-
Bulut entegrasyonları ve uzaktan yönetim yetenekleri olgunlaşır.
-
Dayanıklılık–ergonomi dengesi ve uzun vardiya odaklı enerji çözümleri öne çıkar.
-
Giyilebilir tarama ve araç üstü terminallerle farklı form faktörleri birlikte kullanılır.